Hedwig Behnisch: Een leven tussen kunst en liefde

Hedwig Behnisch, bijgenaamd ‘Hedel’, wordt geboren in 1873 op het uitgestrekte landgoed Hohenangern, gelegen in het huidige Polen. Dit landgoed, met een oppervlakte van ongeveer 500 hectare, was in het bezit van haar ouders, Gustav en Elisabeth Behnisch, en weerspiegelde de rijkdom en sociale status van de familie.

Opgegroeid in een milieu dat helder de conventies van die tijd uitdrukt, ontwikkelde Hedel al op jonge leeftijd een sterke affiniteit voor kunst. Haar toewijding aan muziek, vooral de piano, en haar liefde voor tekenen en schilderen kwamen reeds vroeg tot uiting. In 1899 werd Hohenangern verkocht en verhuisde de familie naar Breslau (nu Wroclaw). Hier besloot Hedel zich toe te leggen op haar kunststudies aan de kunstacademie. Haar zoektocht naar verdere ontwikkeling leidde haar in 1907 naar het Institut des Beaux-Arts in Brasschaat, opgericht door de Roermondse schilder Henry Luyten. Dit instituut bood een unieke kans voor post-academische educatie, en Hedel greep deze kans aan met beide handen.



Hedwig en Luyten ontwikkelden een relatie die al snel die van student en mentor oversteeg. Ze trouwden in 1917, te midden van de chaos van de Eerste Wereldoorlog. Voor Luyten was het een tweede huwelijk; zijn eerste vrouw, Joanna Brees, met wie hij in 1890 was getrouwd, had hun huwelijk al enkele jaren eerder verlaten. De verhoudingen tussen de betrokkenen waren complex en gekenmerkt door onvervulde liefdes. Hedwig was zonder twijfel dol op Luyten, maar deze liefde bleek niet altijd wederzijds. Een voormalige studente merkte op: “Ik heb die combinatie nooit begrepen, maar we wisten allen dat ze hem echt aanbad vanaf het eerste ogenblik dat ze hem zag.” Hun leven samen na de oorlog, waarin ze nog vele jaren in Duitsland verbleven, was gevuld met kunst en persoonlijke strijd.

In 1923 keerden ze terug naar Brasschaat, maar al snel waren er weer complicaties. In 1933 werd er een dochter geboren, een gebeurtenis die Hedel diep raakte, maar zij bleef trouw aan Luyten tot zijn dood in januari 1945. Na een leven vol artistieke streven en emotionele turbulentie beëindigde Hedwig Behnisch haar dagen in het Godshuis van Roermond. Haar leven, dat begon op een groot landgoed in Polen en eindigde in een bescheiden kamertje, weerspiegelt de ironie van een rijk leven doordrenkt met de liefde voor kunst, maar ook met de pijn van onvervulde verwachtingen en verloren dromen. Het verhaal van Hedel is niet alleen dat van een kunstenaar, maar ook dat van een vrouw die haar eigen plek zocht in een steeds veranderende wereld.

Geschreven door: Sjra Clerkx